Piše se srpski.

Pravopis srpskog jezika je fonološki, to znači da teži što jednostavnijoj vezi između glasova i reči (u  pisanju se beleži glas koji se čuje u izgovoru) a nije morfonološki (etimološki ili korenski) i ne zasniva se na čuvanju porekla reči, pre svega korena. Prema fonološkom pravopisu pišemo srpski jer tako izgovaramo. Pridev je dobijen od osnove srb i nastavka ski između kojih dolazi do jednačenja suglasnika po zvučnosti pa od zvučnog b dobijamo bezvučno p.
Pridevi izvedeni od vlastitih imenica nastavcima ski, čki i ški pišu se malim slovom: novosadski, beogradski, bosanski, balkanska, francuski, engleski, subotički, hercegovački, danski, evropski, američki, niški, češki.